You can't have it all

Een goeie ploeg, super weer, genoeg werk... maar geen internet. Mensen die vaker op deze pagina hebben gekeken kennen de volgende uitspraak; it's Africa. Met veel pijn en moeite hebben we nu internet, daarover straks meer. Omdat er de afgelopen dagen veel gebeurd is, zal ik niet gedetailleerd kunnen schrijven, excuses daarvoor! We beginnen bij het begin; afgelopen zaterdag.

Omstreeks 8 uur (2 uur later dan in NL) ging bij de meesten de wekker in het Kenya Comfort Hotel. Sommigen van ons (Guus en Rachel) waren echter al inkopen gaan doen in de stad. Nadat de anderen rustig de Afrikaanse lucht opsnoven, werden we om 9 uur verwacht in het Java restaurant. Dit restaurant staat bekend om zijn verschillende soorten koffie en zoete eetwaren. Omdat Guus en Rachel iets later arriveerden, gebruikten Piet, Huub en mijzelf de tijd om even te pinnen.

Na een overheerlijk ontbijt stapten we in de auto op weg naar Nyeri, een rit van 180km en duurt ongeveer 3 uur. Voor Piet en Jan, die voor de eerste keer in Kenia zijn, was de rit een eye-opener. Jan staarde met enthousiasme naar de bussen (felgekleurd met meestal harde muziek), Piet verwonderde zich over de manier waarop men de auto's deed laden.

De mensen die de rit eerder gemaakt hebben, weten dat je onderweg langs diverse fruitkramen komt. De eerste stop is dan ook bij Del Monte, hier verbouwd men ananassen en worden vanaf het veld rechtstreeks verkocht langs de weg. De tweede stop is een plek waar men onder andere mango's verkoopt. Laten we het makkelijk houden; we hadden uiteindelijk 6 zakken fruit in de auto liggen. Tot slot volgde nog een korte stop voor banaantjes.. ja, banaantjes. 10 cm lang (of eerder krom) en vol van smaak. Jammer dat deze niet in Nederland verkocht worden!

Omstreeks 14u kwam de bus van Stanley, de safarichauffeur, aan in Nyeri. De nieuwelingen hadden direct al veel geluk, de toppen van Mount Kenya (na de Kilimanjaro de hoogste puist van Afrika) waren perfect zichtbaar. Al met al belooft het een mooie reis te worden!

Na aankomst in de mooiste villa van Nyeri (er zullen er weinig aan kunnen tippen), de uitstallen van de koffers en de meegenomen materialen, werd koers naar het centrum gezet. Met alleen fruit kan onze kok Katta niet veel bereiden (althans voor mij als niet-echt-fruiteter ;-)). Wederom vielen de meesten van hun stoel, Jan en Piet geloofden hun ogen niet bij de georganiseerde chaos, Huub over de vooruitgang van het land sinds zijn bezoek in 2007. Met wederom een volle auto (dit keer geen koffers maar voedsel en bier) werd teruggereden naar het huis om de eerste taak te volbrengen; het afmonteren van de baksteenmachine.

Guus en Rachel hebben een nieuw plan bedacht, het zelf fabriceren van bakstenen. Men gebruikt hier meestal stenen die uitgehakt worden en daardoor relatief duur zijn. Met de machine kan van 'soil' (de kleigrond van hier), cement en water mooie stapelbare bakstenen gemaakt worden. Voor deze techniek is zelfs geen speci nodig en werkt dus snel en levert mooie huizen op. De droom van Guus in 2009 ('Once I had a farm in Africa') duurt dus nog steeds voort en breid zich steeds meer uit.

Na een verrukkelijk avondmaal werd de laatste stand van zaken besproken onder het genot van een drankje. Tuurlijk, er waren wat tegenslagen (info over de container en geen internet) maar life is good!