Rachel and Stanley

Verslag met hindernissen

Sinds twee dagen lijkt de site van Waarbenjij.nu overbelast en is niet bereikbaar, vandaar dat er gisteren geen verslag is doorgezonden. We kunnen de site niet oproepen noch via de computer noch via de mobiele telefoons. Alles is een keer gereset maar ook dat helpt niet. Midden in de nacht tijdens een pi(t)sstop proberen hielp ook niet.
Maar wij hebben Rachel en Stanley , over de laatste later meer. Maar nu eerst Rachel: ze heeft een snelle 4g verbinding op haar mobiele telefoon en daarmee lukt het wel om de site te bereiken, zoals we vandaag hebben uitgetest. Dus dit verslag loopt via inlogen op haar telefoon.
Gisteren hebben we de eerste levering hout voor de geiten-bungalow gekregen en dat zijn Wilma en ik gaan schaven. Sjef en JR, de andere Jef, hebben gelast en sanitair geïnstalleerd en Jolanda en Daniel hebben de keukenkasten afgemonteerd. Grote Guus heeft ’s middags aan de scootmobiels gewerkt omdat er twee besteld zijn voor deze week.
De eigenaar van de eerste scootmobiel staat elke dag aan de rand van een kruispunt en maakt daar geknoopte vloerkleden, hij is al meer dan een jaar zeer tevreden over zijn voertuig. Hij krijgt nog een gewone rolstoel om zich in zijn huis beter te kunnen bewegen. Op de bouwplaats zijn we langzaam door het werk heen maar het is wel erg gemakkelijk dat we al de houtbewerkingsmachines kunnen gebruiken en ze werken perfect met dank aan Thijs Roijen die ze allemaal heeft aangesloten en aan Frans Frambach die de schaafbeitels heeft geslepen in januari 2019.

De weersverwachting voor de komende 10 dagen vermeldt dagelijks regen vanaf vrijdag a.s. daarom gaan we donderdag naar Solio ranch neushoorns spotten.

Vandaag donderdag zijn we vroeg opgestaan om te ontbijten en nog een halve dag op de bouwplaats te werken maar we hebben een tijd op Stanley de chauffeur moeten wachten. Hij had zijn haar laten knippen de avond van te voren en daar vrienden getroffen en gelijk was hij genezen van zijn alcohol abstinentie.
Vandaag is de eerste scootmobiel van de lading uit de nieuwe container verkocht na uitgebreid getest te zijn door Grote Guus. De betreffende persoon was gisteren al langs geweest met zijn moeder en maakte nu nog een testrit om zeker te zijn dat alles functioneerde. Hij kwam maar niet terug en zijn moeder werd ongerust. Wat schets onze verbazing: meneertje stond bij de kruising te praten en te chillen met de eigenaar van de eerste door ons geleverde scootmobiel (zie boven). En een pret dat ze hadden. En daar doen we dus allemaal voor, mooi moment.

Na een aantal uren verven en schaven en de lokale bouwvakkers opjagen om een beetje door te werken en toezicht houden op het gebruik van de betonmolen hebben we een snelle lunch genoten en zijn we naar Solio ranch vertrokken. De auto van Stanley is niet erg sterk in pk’s en heeft geen vierwielaandrijving maar hij zou een 4x4 regelen. Niet dus, het was al een week droog en het zou wel lukken anders zou voor 90 $ een rancher ons wel vlot trekken.
Behalve een 40-tal neushoorns hebben we weinig gezien want het gras stond erg hoog, de natuur was wel prachtig. Terugrijdend zaten we natuurlijk weer eens vast in de modder of beter in een heel diep spoor. Na wat duwen en slippende rokende banden kwamen we weer los. Dat was allemaal volgens de kenners onder ons, niets abnormaals.
Stanley had een ander probleem, hij heeft de hele middag om het kwartier zoiets overgegeven. Volgens mij een combinatie van alcohol en de verkeerde mossel.
Op de terugweg heb ik het stuur overgenomen en de hele weg teruggereden. Stanley heeft nog 2x een stop moeten inlasten en nadien lag hij als een geslagen hond op de achterbak van zijn busje. Inmiddels gaat het met wat medicijnen weer wat beter. We wachten af wat morgen zal brengen. We hebben met hem te doen. Moraal van het verhaal: niet ’s avonds je haren laten knippen.

Vanwege de moeilijke toegang tot de site sturen we vandaag geen foto’s mee, maar we zijn wel als steeds benieuwd naar jullie reacties.

Groetjes,

Guus.