Trouwdag en andere verrassingen
Door: Tielke
Blijf op de hoogte en volg Stichting
20 November 2014 | Kenia, Nyeri
Vandaag was het de trouwdag van Guus en Maria. Weer feest! Zij werden aangekleed met bouwvakkershoed, versierd met een papieren roos en Maria werd een bruidssluier omgehangen van een witsatijnen doek die we uit de containerdoos gehaald hadden. Ze kreeg een bruidsboeket uit de tuin. Katta de kok had de bruidstaart gemaakt, versierd met de letters van Maria en Guus en wij natuurlijk met zijn allen de bruismars gezongen !!!
Er is op deze feestdag weer hard gewerkt. De bruidegom in de bouw aan het Rescue Home en de rolstoelwerkplaats en de bruid ging op huisbezoek met de verpleegkundige en arts van de hospice. Na een begroeting en rondleiding in de hospice werden we 1,5 uur in de wachtruimte gezet met een kop thee en een administratrice die ons verplicht gezelschap moest houden. Hierna de noodzakelijke fotosessie waar we een certificaat voor de stichting JHM uitgereikt kregen.
Toen op pad. Na een uur rijden door het schitterende gebergte kwamen we bij vier houten hutjes rond een Eefje met een koe, geiten en nieuwsgierige kinderen.
Het hutje was 2 bij 2 , de kieren waren van binnen met papier dichtgeplakt. De zieke lag in een hoek. Alle kinderen werden bij het gesprek opgetrommeld. We zaten uiteindelijk met 12 in de ruimte. De moeder van 55 jaar was de patiënt. Zij had een gemetastaseerd neuroblastoom en daardoor veel pijn.
Er werd gesproken over verdelen van verantwoordelijkheden en ontlasting van de schoondochters die het meest voor de moeder zorgden. Zij had 6 kinderen. Uit een achterkamertje werden vervolgens eerst 1 later 2 en uiteindelijk vier plastic zakjes met medicijnen uitgestrooid. Het gesprek had ondertussen al anderhalf uur geduurd. Eunice, de verpleegkundige trok uiteindelijk morfine op, maar bleef met de spuit eerst nog een half uurtje in de hand zitten te praten voordat het arme mensje deze pijnstiller kreeg. Uiteindelijk, na 2,5 uur, werd er nog een catheter verwisseld die er al 2 maanden in zat. Na veel "God bless you" vertrokken we naar de volgende patiënt, een man met uitgezaaide prostaatkanker.
Ook hier werden de kinderen opgetrommeld, buiten op het erfje. De echtgenote bracht thee en brood, heel gastvrij, maar voor ons toch oppassen. Het gesprek ging ook hier over het betrekken van de kinderen bij het ziekteproces van de vader maar de familieverhoudingen waren kennelijk niet zo sterk. Twee waren aanwezig, de anderen kwamen niet en toen de vader dat hoorde barstte hij in huilen uit. De dokter, die geen enkel onderzoek de, zat er zwijgend bij. Uiteindelijk bleek dat zij de apotheker was. De twee huisbezoeken hebben samen 5 uur geduurd. Dat is een Afrikaans voorbeeld van tijd maken voor de patiënten.
S' middags zijn we naar de zelfhulpgroep geweest van dames met borstkanker waar we, op verzoek van de Afrikaanse Cecila, borstprothesen hadden meegenomen in de container. Zij zongen en dansten en prezen de Lord. Jesus can't be everywhere so hè send you......
Moet nu even iets doen met een computer.
Jambo en tot morgen.
Er is op deze feestdag weer hard gewerkt. De bruidegom in de bouw aan het Rescue Home en de rolstoelwerkplaats en de bruid ging op huisbezoek met de verpleegkundige en arts van de hospice. Na een begroeting en rondleiding in de hospice werden we 1,5 uur in de wachtruimte gezet met een kop thee en een administratrice die ons verplicht gezelschap moest houden. Hierna de noodzakelijke fotosessie waar we een certificaat voor de stichting JHM uitgereikt kregen.
Toen op pad. Na een uur rijden door het schitterende gebergte kwamen we bij vier houten hutjes rond een Eefje met een koe, geiten en nieuwsgierige kinderen.
Het hutje was 2 bij 2 , de kieren waren van binnen met papier dichtgeplakt. De zieke lag in een hoek. Alle kinderen werden bij het gesprek opgetrommeld. We zaten uiteindelijk met 12 in de ruimte. De moeder van 55 jaar was de patiënt. Zij had een gemetastaseerd neuroblastoom en daardoor veel pijn.
Er werd gesproken over verdelen van verantwoordelijkheden en ontlasting van de schoondochters die het meest voor de moeder zorgden. Zij had 6 kinderen. Uit een achterkamertje werden vervolgens eerst 1 later 2 en uiteindelijk vier plastic zakjes met medicijnen uitgestrooid. Het gesprek had ondertussen al anderhalf uur geduurd. Eunice, de verpleegkundige trok uiteindelijk morfine op, maar bleef met de spuit eerst nog een half uurtje in de hand zitten te praten voordat het arme mensje deze pijnstiller kreeg. Uiteindelijk, na 2,5 uur, werd er nog een catheter verwisseld die er al 2 maanden in zat. Na veel "God bless you" vertrokken we naar de volgende patiënt, een man met uitgezaaide prostaatkanker.
Ook hier werden de kinderen opgetrommeld, buiten op het erfje. De echtgenote bracht thee en brood, heel gastvrij, maar voor ons toch oppassen. Het gesprek ging ook hier over het betrekken van de kinderen bij het ziekteproces van de vader maar de familieverhoudingen waren kennelijk niet zo sterk. Twee waren aanwezig, de anderen kwamen niet en toen de vader dat hoorde barstte hij in huilen uit. De dokter, die geen enkel onderzoek de, zat er zwijgend bij. Uiteindelijk bleek dat zij de apotheker was. De twee huisbezoeken hebben samen 5 uur geduurd. Dat is een Afrikaans voorbeeld van tijd maken voor de patiënten.
S' middags zijn we naar de zelfhulpgroep geweest van dames met borstkanker waar we, op verzoek van de Afrikaanse Cecila, borstprothesen hadden meegenomen in de container. Zij zongen en dansten en prezen de Lord. Jesus can't be everywhere so hè send you......
Moet nu even iets doen met een computer.
Jambo en tot morgen.
-
20 November 2014 - 23:42
Mieke:
Maria en Guus , hartelijk gefeliciteerd met jullie trouwdag , hopelijk volgen er nog vele.
groetjes van Mieke -
21 November 2014 - 00:43
Cees Versteden:
Beste Guus en Maria (ik noem jullie maar bij de voornaam).
Pongezi!
Never change a winning team! Dus ik hoop dat jullie nog lang en gelukkig samenleven, dan is dat ook goed voor die mensen in Nyeri.
Hartelijke groet,
Cees Versteden -
21 November 2014 - 17:32
La Petite Soeur:
Hoi Maria en grote broer,
nog gefeliciteerd met jullie trouwdag. Wel bijzonder om dit te vieren in Nyeri. Wat hebben jullie toch weer veel bijzondere ervaringen gehad op deze dag.Daar kan ik niet tegen op met werkdag en belevenissen thuis met Mathieu en Lieke. Zelf ma Doortje gedraagt zich, dus daar valt ook al niks bijzonders over te vertellen. Oh ja, misschien toch een nieuwtje: de zwarte Pieten zijn met de pakjesboot terug gevaren naar Spanje en raad eens ... de pakjes van ons allemaal zijn nog op de boot!! GROOT probleem. Ik volg iedere avond het Sinterklaasjournaal vol spanning want ik wil wel graag een cadeautje met Pakjesavond. Ik zal jullie wel op de hoogte houden hoe dit allemaal afloopt :).
Groetjes weer van
Ria -
21 November 2014 - 18:45
B De Esch Cordewener:
Wat eenf feesten bij jullie .
Van harte gefeliciteerd nog heel veel gezonden jaren .
De groeten Bep de Esch -
23 November 2014 - 11:50
Riet:
Maria en Guus,
Geweldig om je trouwdag op die manier te kunnen vieren!! Wij wensen jullie nog heel veel jaren vol liefde, gezondheid en geluk!!
Hoeveel jaartjes zijn jullie nu in de echt bij elkaar? Wij, het volgend jaar 40 jaartje, ik ben benieuwd of jullie daar overheen kunnen. Hihihi.
Groetjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
