12-11-14
Door: Tielke
Blijf op de hoogte en volg Stichting
12 November 2014 | Kenia, Nyeri
Misschien hebben jullie op 11/11 de helft van de jas van St. Maarten gekregen om jullie te warmen, wij hier hadden die vandaag niet nodig. Een verbrandend zonnetje vuurde de mannen aan in het meten, zagen, schaven en timmeren. Annemie was opzichter en drankverstrekker. En het resultaat mag er zijn: 4 houten wanden met in het midden een prachtige raampartij. Jullie thuis kunnen trots op hem zijn.
En Jacques verdient vandaag de beker. Hij heeft zich uit de naad gewerkt, nou "naad" , meer in het zweet met blote bast.
De dames gingen op pad naar Cecilia die hier om acht uur 's ochtends al op mij stond te roepen. Zij is directeur van een school die midden in een koffieplantage ligt. Vol trots leidde ze ons rond langs de 9 klasjes vol blije, nieuwsgierige gezichtjes. We keken ook in de gaarkeuken waar een glunderende kok ons zijn immense ketels liet zien waarin hij een gezonde bonenmaaltijd voor de kinderen maakte. Volgens Cecilia komen de kinderen vooral voor deze maaltijd naar school. Hun moeders zijn erg arm en verdienen een karig loon bij het koffiebonen plukken. Cecilia vertelde schrijnende verhalen over hun achtergrond. Vaak worden ze bij het koffiebonen plukken verkracht. Een moeder van drie schoolkinderen liep daarbij Aids op. De gezondheid van de kindjes was in het algemeen toch goed. Er was een enkel kind met mazelen, een met schurft en een met epilepsie. Cecilia doet naast school vrijwilligerswerk bij vrouwen met borstkanker. We hadden drie dozen met borstprothesen in de container die gedoneerd waren door een mevrouw die een winkel in prothesen heeft in Maastricht. Volgende week willen die vrouwen ons graag ontmoeten om ons te bedanken. Voor ons hoeft dat niet zo direct maar voor de foto voor de donateur is het toch goed wanneer we dat doen.
S' middags zijn we met klein gezelschap naar Chakka gegaan. We weren op het gemeentehuis ontvangen door de burgemeester. Hij was erg in zijn nopjes dat we afspraken kwamen maken om rolstoelen te brengen. Eigenlijk zat hij in een meeting maar voor ons maakte hij meteen tijd. Hij zou zijn raadslid Mary wel bellen die de hulp aan gehandicapten coordineert. Nou, binnen een half uurtje kwam Mary er aan: een grote negerin, wat gedrongen en vervormd, meer dan 100 kg zwaar, zelf gehandicapt en slepend lopend met een enorm zware orthopedische schoen. We volgden haar naar haar huis. Het was net een Italiaanse fil: een vierkant gebouw waarin ontelbare families woonden en waarvan het binnenplein volhing met waslijnen op allerlei hoogten. Ze was een en al enthousiasme over de komst van de rolstoelen. Zelf wilde ze liefst een elektrische hebben maar dat is over het wegdek waar ze woont een film vol moeilijkheden op zich, dus no way. Tegen vijf uur zijn een aantal werknemers naar het huis van Guus gekomen om naar een film te kijken over fabricage van bouwstenen met materiaal dat in Kenia te krijgen is en waar de rolstoelwerkplaats mee gebouwd zal gaan worden. Heel interessant. Binnenkort wordt de fundering gelegd maar daarover een andere keer mee.
Nu is iedereen uitgeput van het harde werken maar er zijn wel nog 4 fanatieke kaarters wakker.
We sturen jullie wat warme zonnestralen en morgen dan vroeg weer op.
En Jacques verdient vandaag de beker. Hij heeft zich uit de naad gewerkt, nou "naad" , meer in het zweet met blote bast.
De dames gingen op pad naar Cecilia die hier om acht uur 's ochtends al op mij stond te roepen. Zij is directeur van een school die midden in een koffieplantage ligt. Vol trots leidde ze ons rond langs de 9 klasjes vol blije, nieuwsgierige gezichtjes. We keken ook in de gaarkeuken waar een glunderende kok ons zijn immense ketels liet zien waarin hij een gezonde bonenmaaltijd voor de kinderen maakte. Volgens Cecilia komen de kinderen vooral voor deze maaltijd naar school. Hun moeders zijn erg arm en verdienen een karig loon bij het koffiebonen plukken. Cecilia vertelde schrijnende verhalen over hun achtergrond. Vaak worden ze bij het koffiebonen plukken verkracht. Een moeder van drie schoolkinderen liep daarbij Aids op. De gezondheid van de kindjes was in het algemeen toch goed. Er was een enkel kind met mazelen, een met schurft en een met epilepsie. Cecilia doet naast school vrijwilligerswerk bij vrouwen met borstkanker. We hadden drie dozen met borstprothesen in de container die gedoneerd waren door een mevrouw die een winkel in prothesen heeft in Maastricht. Volgende week willen die vrouwen ons graag ontmoeten om ons te bedanken. Voor ons hoeft dat niet zo direct maar voor de foto voor de donateur is het toch goed wanneer we dat doen.
S' middags zijn we met klein gezelschap naar Chakka gegaan. We weren op het gemeentehuis ontvangen door de burgemeester. Hij was erg in zijn nopjes dat we afspraken kwamen maken om rolstoelen te brengen. Eigenlijk zat hij in een meeting maar voor ons maakte hij meteen tijd. Hij zou zijn raadslid Mary wel bellen die de hulp aan gehandicapten coordineert. Nou, binnen een half uurtje kwam Mary er aan: een grote negerin, wat gedrongen en vervormd, meer dan 100 kg zwaar, zelf gehandicapt en slepend lopend met een enorm zware orthopedische schoen. We volgden haar naar haar huis. Het was net een Italiaanse fil: een vierkant gebouw waarin ontelbare families woonden en waarvan het binnenplein volhing met waslijnen op allerlei hoogten. Ze was een en al enthousiasme over de komst van de rolstoelen. Zelf wilde ze liefst een elektrische hebben maar dat is over het wegdek waar ze woont een film vol moeilijkheden op zich, dus no way. Tegen vijf uur zijn een aantal werknemers naar het huis van Guus gekomen om naar een film te kijken over fabricage van bouwstenen met materiaal dat in Kenia te krijgen is en waar de rolstoelwerkplaats mee gebouwd zal gaan worden. Heel interessant. Binnenkort wordt de fundering gelegd maar daarover een andere keer mee.
Nu is iedereen uitgeput van het harde werken maar er zijn wel nog 4 fanatieke kaarters wakker.
We sturen jullie wat warme zonnestralen en morgen dan vroeg weer op.
-
12 November 2014 - 19:38
Leni Bosman:
Geweldig wat iedereen weer doet!
Je krijgt het koud bij het lezen van alle misbruik ook daar.
je zou bijna een kuisheidsgordel wensen maar nu ter bescherming! -
12 November 2014 - 19:40
Tiny:
ja lekker stuur ons nog maar wat zon.
veel werkplezier en zo nu en dan ook even vakantie hoop ik.
groeten Tiny. -
12 November 2014 - 20:01
La Petite Soeur:
Hoi harde werkers,
slaap lekker en morgen gezond weer op voor de volgende volle werkdag met veel werkplezier.
groetjes,
Ria -
12 November 2014 - 21:54
Frans En Ria:
Hallo allemaal
Geweldig wat jullie alweer allemaal gedaan hebben,het doet zo goed om dit weer te horen.
Wensen jullie allen nog een mooi verblijf.
We zijn ons ook alweer aan het verheugen op de Afrikareis in december.
Veel groetjes uit Segietere van frans en ria. -
14 November 2014 - 15:30
Beb De Esch:
Beste FRans en MIa
Het heeft even geduurd voor ik wist hoe het werkte.
Ik vind het leuk en interessant om iets van jullie te horen.
Veel succes met jullie project en snel tot ziens.
Groetjes
Bep de Esch -
16 November 2014 - 11:02
Myriam En Harrie:
Beste Mia en Frans en jullie allemaal,
Helaas er is al 1 week voorbij,voor de thuisblijvers sneller om dan voor jullie.Zoals we uit de verslagen kunnen volgen wordt er niet alleen intensief aangepakt maar verloopt alles ook naar wens. Bij het lezen en het bekijken van de foto's is de aanblik van gelukkige en dankbare mensen mooi om te zien.We hopen dat de komende week weer met veel plezier en heel veel voldoening zal verlopen.
Veel vriendelijke groeten voor jullie ALLEMAAL van Myriam en Harrie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
