Birthday and safari time

Het zal wel lijken alsof ik geen zin meer heb om het thuisfront op de hoogte te houden van de reis. Dit is absoluut niet waar en ik heb belangrijke redenen hiervoor.

We beginnen bij gistermorgen; bij het ontbijt werd duidelijk dat de dames terug naar school zouden gaan om het voegwerk af te maken. Jan bleef in het huis om een van de laatste rolstoelen af te maken, Guus was met Rachel al naar de bouw geweest waar een vrachtwagen om 6.00u de stenen kwam lossen om de muren te metselen (al kwam die wel tot zijn as vast te zitten in de modder waardoor alles iets langer duurde). Ikzelf bleef ook in het huis om een haakse slijper te repareren, nog een camera op te hangen en de was af te maken (moet ik oppassen dat ze het thuis niet horen ;-))!

Maar naast de gewone planning was gisteren nog een andere belangrijke dag; we hadden een jarige in ons midden! Annet is gisteren weer een jaartje jonger geworden en dat hebben we gevierd met een zangpartij aan haar deur toen ze van de slaapkamer af kwam. Daarnaast heeft ze een kadotje (badspons, zodat Jan haar kan verwennen) en een kaart gekregen, met de lunch zou deel twee komen.

De dames gingen goed aan de slag op de school; vandaag en morgen wordt de vloer betegeld en maandag wordt het laatste deel geschilderd. WC en doucheruimte 1 is dan af! Ruimte 2 schiet ook al goed op met betegelen en kan de komende week ook al gevoegd worden.

Guus en Frans gingen naar het ziekenhuis. Frans moest van zijn specialist zijn bloed laten controleren. Samen hebben ze een goed ziekenhuis bezocht waarna al snel bleek dat alles goed in orde is. Frans kan dus met een gerust hart de laatste week van de vakantie in!

Jan was druk in de weer met het bekleden van de rolstoelen. Compleet met nietpistool en superlijm zette hij de laatste puntjes op de i voordat de rolstoel afgeleverd kon worden. De hele tijd werkte hij hard door, aangemoedigd door de gedachte aan de jongen die de rolstoel zou krijgen.

De haakse slijper had een defect aan de schakelaar die na veel gepuzzel in elkaar kon worden. Gelukkig werkte de slijper daarna als vanouds. De camera was snel opgehangen en over de was zal ik niet te veel zeggen. Dat zal tegen mij gebruikt gaan worden. Laat ik het er op houden dat het gelukt is.

Tijdens de lunch kreeg Annet deel 2 van haar kado; een echte Afrikaans sjaal. Ze had al eerder uitgesproken hoe mooi ze een sjaal van Rachel vond. Voor ons reden genoeg om Rachel de opdracht te geven om zo een sjaal uit te halen. Annet straalde helemaal toen ze het kado uitpakte! Deel 2 was dus ook gelukt, net als het ABC-verhaal dat we voor Annet hadden gemaakt.

Na de lunch zou iedereen de rolstoelen gaan wegbrengen. Iedereen behalve Guus en ik. Zoals eerder democratisch door Guus was besloten, gingen wij naar Solio Ranch om daar in alle rust de neushoorns opnieuw te gaan spotten en rustig foto en video-opnames gaan maken. Plan zag er goed uit, tot het moment dat wij de entree wilde betalen en het begon te regenen. Zelfs een jeep had niet veel kunnen doen; het was een van de ergste regenbuien in Nyeri sinds tijden! Plan letterlijk in het water gevallen. Maar geen nood; maandag is poging twee!

Omdat wij nu de middag vrij hadden en een stevige matatu (bus) tot onze beschikking hadden, besloten we bij het huis tegels (veel, veel tegels ) te halen zodat de voorraad daar ruim voldoende was. Na de tegels te hebben afgeleverd zijn we vervolgens nog naar de stad gegaan om een PVC-lasapparaat te halen en wat elektra-spullen te halen. Bij terugkomst in het huis bleek de rest ook terug gekeerd te zijn.

Iedereen zat vol verhalen, droevige maar ook mooie verhalen. Het blijft vreselijk om te zien en te horen hoe sommige mensen moeten leven. En het klinkt hard maar je kunt maar weinig doen. Jambo Hakuna Matata probeert in ieder geval dat beetje te doen zodat men het toch iets beter krijgt in en rond Nyeri. Alle beetjes, hoe klein ook, kunnen helpen!

Omdat het al de hele middag hard regende was de stroom weer uitgevallen. Je voelde dat het een spannende avond zou worden, een echte Afrikaanse verjaardag voor Annet dus!

Voor haar verjaardag hadden Annet en Jan besloten om iedereen mee uit eten te nemen. Rachel en Rose vonden ‘The White Rhino’ een goede plek om het te vieren. Met de bus van Stanley werden we afgezet waarna we een plekje kregen. Zoals ik van te voren met iedereen had afgesproken ging ik als laatste zitten; naast Rachel. Beetje uitkienen wil wel ;-)! In ‘The White Rhino’ hebben we heerlijk a la carte gegeten waarna het tijd was om terug te keren naar het huisje. Helaas bleek de stroomstoring nog niet verholpen dus bleef alles in het donker. Met behulp van zaklampen konden we ons bedje opzoeken en was de verjaardag van Annet ten einde.

Vanmorgen stond in het teken van safari; Lake Boringo. De heenreis betekende 6 uur op slechte wegen (denk aan de slechtste weg in Nederland, dat is de beste weg in Kenia) rammelen voor een ‘African Masage’ (Afrikaanse masage). Net op tijd kwam er een einde aan; Gerda en Mia waren kapot op de achterbank, ik zat er ook helemaal doorheen. De temperatuur ligt hier een stuk hoger dan in Nyeri; rond de 25 graden met volop een brandende zon. Zelfs de humor van Jan met een penis Aquarella (lulletje rozenwater) mocht niet helpen op de slopende reis.

Maar toch heeft de reis geloond; terwijl de rest nu met een boot op het water zit heb ik wijselijk besloten om aan de over te blijven. Zeer wijselijk; op de oever staat een ontzettend mooi hotel waar wij in liggen (met kamers met uitzicht op het meer), er lopen struisvogels, pauwen en ander gevogelte rond en op dit moment hangt er een onweersbui op de achtergrond. Op circa 3 km zie ik het keihard regenen terwijl het hier droog is. En dat terwijl de rest op het water zit.

Mijn zitplaats is op 2 manieren te beschrijven. De makkelijke: hemel op aarde. De moeilijke: buiten op een balkon van de bar op de eerste etage van de receptie met uitzicht op het meer van 170 km2. Achter me zit Stanley (de chauffeur) naar Manchester te kijken en ik zit nu het verhaal te maken. De rest komt over een paar minuten terug van de boottocht na 2 uur. Ow ja, deze hemel most wat mij betreft nog 1 ding; een leuke dame naast me ;-)! Ach ja, je kunt niet alles hebben!

Life is good, zeker hier in Kenia. Jambo!