Parijs-Nyeri-Dakar

Parijs-Nyeri-Dakar

Vanmorgen weer naar het weeshuis om verder te bouwen en fundering te maken voor het klaslokaal. Het had hard geregend ter plekke en er zat een vrachtwagen tot aan de as vast en een tweede vrachtwagen stond er achter en kon niet langs omdat de weg te smal en te modderig was.
Maar wij hebben Stanley, die weliswaar een waardeloze auto qua paardenkrachten heeft maar wel hele goede banden. Al glijdend en slippend zijn we de laatste 500 meter naar het weeshuis geslalomd als een skiër op een piste, soms rakelings lang ijzeren palen en houten stroompalen maar we hebben het gehaald. En ook terug naar de geasfalteerde weg.
De regen en modder bij het weeshuis haalt de snelheid eruit en verhoogd ook de kans op ongelukjes maar al bij al gaat het goed vooruit.
Na de lunch zijn we naar de maximum security prison in Nyeri gegaan voor een bezoek. 1200 gevangenen waarvan meer dan de helft levenslang hebben. De 300 gevangen die zich het beste gedragen mogen een vak leren in de timmerwerkplaats of het naaiatelier of de metaalbewerking. Vraag is of het dan niet meer een dagbesteding is voor de meesten omdat ze toch nooit meer buiten komen. Allemaal in een gestreept Charli Chaplin gevangenenpak.
Maar ze maken mooie dingen en ze krijgen de dag een beetje gemakkelijker om. Voor degenen die ooit vrijkomen is er een kans op een toekomst met de vakkennis die ze leren. Het beleid is er strenger dan ik uit het verleden gewend ben. Elke deur binnen de gevangenis wordt bewaakt nu. En af en toe werd er een gevangene uit de rij gehaald die stond te wachten voor het eten. In de li hand een bak ugali (stijve maispap) en in de re hand een bak rode kidney bonen in een hoop water dat de meeste gevangenen eraf schudden. In de goot stroomde daardoor rood water, een beetje een slachthuis idee.
De gevangenisdirectie was nieuw en afwachtend wat die gekke Hollanders kwamen doen. We mochten geen foto’s maken. Maar gaandeweg ontdooiden ze nadat ze van de nog aanwezige oudere garde bewakers hoorden wat we daar al allemaal heengebracht hadden. De timmerafdeling krijgt nog wat boormachines en klemmen en vijlen en een vlakvandiktebank van me en voor de metaalbewerking hebben we nog 2 lasapparaten. En er is nog een industrienaaimachine voor het naaiatelier. Voor de vrouwengevangenis hebben we ook nog enkele naaimachines. Daar gaan we maandag heen maar ik heb gezegd dat ik dan foto’s wil maken voor onze sponsors en kijk aan toen we vertrokken was dat opeens geen probleem meer.
Daarna winkelen voor de dagelijkse boodschappen en een afspraak gemaakt voor Daniel die morgenvroeg in een slagerij gaat meehelpen en een clinic geven. Morgen gaan we barbecueën en Daniel zal een en ander meenemen uit de slagerij.
Met JR nog enkele kranen en wastafels gekocht dus die was ook weer tevreden dat hij verder kon.
De rest van de groep hebben we even geparkeerd in een uitspanning voor een drankje en toen we terugkwamen van al dat winkelen zaten ze in het Nyeri Coca Cola park op een bankje te wachten op ons.
Blijf ons volgen, we zijn altijd benieuwd naar jullie reacties.
Groetjes,

Guus.