De laatste werkdag
Door: Tielke
Blijf op de hoogte en volg Stichting
21 November 2014 | Kenia, Nyeri
We zeen allemaal " poem" vannet hel wirke....
Hebben zojuist genoten een viergangen diner. Mister Thuku en zijn vrouw waren op bezoek. Ze hulden ons allemaal in Afrikaanse kadootjes. Natuurlijk moesten er daarna veel foto's gemaakt worden en praise de Lord gebeden. Na het " amen" trakteerde Katta ons op een voorafje van spread met spinazie, toen een groentesoepje en daarna een gigantische koeienkotelet die we moesten eten op de Afrikaanse manier, dus met onze handen. Tot slot een custerdkoekjespudding. Dus nu liggen we enigszins voor Pampus.
Het was een dag van hard werken: frans, Jacques en Jef gingen met hun boterhamtrommeltje verder met hun wek in het Rescue home. De meisjes hebben samen met Peter d twee partijgenoten afgebroken en de doeken te drogen gelegd. Toen scheen nog de zon. Helaas was dat maar voor even. Om elf uur barstte weer een tropische bui los die de hele dag zijn druppels liet vallen.
Op de bouw bij Esther en ook bij de rolstoelwerkplaats werd het een glijbaan van modder waar we opnieuw met de busjes vast kwamen te zitten.
Hier, bij het huis van Guus en Maria , is het grote opruimen begonnen: frees- en lasapparaten, hamers, beitels en zagen en nog heel veel meer kreeg zijn plekje in de werkkasten. De container moest herordend worden en alle spullen die we voor anderen verzameld hadden zoals voor Nyeri Disability Network en Cecilia' s vrijwilligerswerk maar ook de hulpkrachten zoals Katta en Simon moesten uitgedeeld worden. Ook alle rolstoelonderdelen die we over hadden hebben een goede bestemming gekregen bij de rolstoelwerkplaats ( een heel kleintje) van de Hospice.
Guus had nog een berg hout besteld en platen en ramen en planken en buizen. Alles werd afgeladen en vervolgens werden de speeltuinonderdelen op de vrachtwagen gesjouwd, een Tour apart, waar Peter met een balk de oplossing voor vond.
Bij Esther zijn nu twee wippen en schommels klaar: een huzarenstukje van Frans en Jacques om dat in 3 dagen te fabriceren. Ook de bouw van de slaap- en badkamers is heel hard opgeschoten. En bij de toekomstige rolstoelwerkplaats waar je halsbrekende toeren moet uithalen om er door de " praktisch" te komen, is nu de fundering klaar en zijn er vrachtwagen vol stenen in 3 maten gestort.
Later hebben we nog schoolmateriaal gehaald voor het kleuterklassen op Kienie West en deed Rachel inkopen voor hen voor meer dan een maand. Toen we het wilden afleveren reden we ons weer vast in de modder. Uiteindelijk, na een half uur, zijn we maar gaan lopen met de aardappelen, zakken rijst, schoolspullen, meloen, enz., enz., op onze rug.
De kinderen vlogen om mijn nek en riepen mijn naam. Ontroerend! In de boekhandel waar we de spullen gekocht hadden, kon je ook drogisterij artikelen kopen of een hockeystick. That's Africa. Het verkeer in het stadje stond muurvast in de regen en de bemodderde wegen. Guus foeterde " ich krieg nieks gedaon" maar als je alles op een rij zet, zijn er toch bergen verzet. ik noem maar: het rolstoelproject is geslaagd: 70 mensen met een rolstoel blijgemaakt en ook met de rollators, elleboogskrukken en stokken, Kienie West draait goed, de kindekes stralen en zijn gelukkig, Oma Esther's Rescue home heeft een gebouw waar de kinderen straks droog kunnen slapen en zich binnen kunnen wassen en douchen en zelfs niet meer buiten op het erfje naar de toilet hoeven te gaan, de bouw van de rolstoelwerkplaats is gestart en er ligt zelfs al fundering, enz. enz, misschien vergeet ik nog een heleboel zoals de bouw van de computerruimte bij mister Thuku. Kortom moe maar voldaan zullen we morgen betrekken naar Nairobi. Zondag dan vroeg op voor de vlucht en es God bleeftj, landen we dan om 15.20 met vlucht KL 4140 op Schiphol.
Tot ziens allemaal.
Hebben zojuist genoten een viergangen diner. Mister Thuku en zijn vrouw waren op bezoek. Ze hulden ons allemaal in Afrikaanse kadootjes. Natuurlijk moesten er daarna veel foto's gemaakt worden en praise de Lord gebeden. Na het " amen" trakteerde Katta ons op een voorafje van spread met spinazie, toen een groentesoepje en daarna een gigantische koeienkotelet die we moesten eten op de Afrikaanse manier, dus met onze handen. Tot slot een custerdkoekjespudding. Dus nu liggen we enigszins voor Pampus.
Het was een dag van hard werken: frans, Jacques en Jef gingen met hun boterhamtrommeltje verder met hun wek in het Rescue home. De meisjes hebben samen met Peter d twee partijgenoten afgebroken en de doeken te drogen gelegd. Toen scheen nog de zon. Helaas was dat maar voor even. Om elf uur barstte weer een tropische bui los die de hele dag zijn druppels liet vallen.
Op de bouw bij Esther en ook bij de rolstoelwerkplaats werd het een glijbaan van modder waar we opnieuw met de busjes vast kwamen te zitten.
Hier, bij het huis van Guus en Maria , is het grote opruimen begonnen: frees- en lasapparaten, hamers, beitels en zagen en nog heel veel meer kreeg zijn plekje in de werkkasten. De container moest herordend worden en alle spullen die we voor anderen verzameld hadden zoals voor Nyeri Disability Network en Cecilia' s vrijwilligerswerk maar ook de hulpkrachten zoals Katta en Simon moesten uitgedeeld worden. Ook alle rolstoelonderdelen die we over hadden hebben een goede bestemming gekregen bij de rolstoelwerkplaats ( een heel kleintje) van de Hospice.
Guus had nog een berg hout besteld en platen en ramen en planken en buizen. Alles werd afgeladen en vervolgens werden de speeltuinonderdelen op de vrachtwagen gesjouwd, een Tour apart, waar Peter met een balk de oplossing voor vond.
Bij Esther zijn nu twee wippen en schommels klaar: een huzarenstukje van Frans en Jacques om dat in 3 dagen te fabriceren. Ook de bouw van de slaap- en badkamers is heel hard opgeschoten. En bij de toekomstige rolstoelwerkplaats waar je halsbrekende toeren moet uithalen om er door de " praktisch" te komen, is nu de fundering klaar en zijn er vrachtwagen vol stenen in 3 maten gestort.
Later hebben we nog schoolmateriaal gehaald voor het kleuterklassen op Kienie West en deed Rachel inkopen voor hen voor meer dan een maand. Toen we het wilden afleveren reden we ons weer vast in de modder. Uiteindelijk, na een half uur, zijn we maar gaan lopen met de aardappelen, zakken rijst, schoolspullen, meloen, enz., enz., op onze rug.
De kinderen vlogen om mijn nek en riepen mijn naam. Ontroerend! In de boekhandel waar we de spullen gekocht hadden, kon je ook drogisterij artikelen kopen of een hockeystick. That's Africa. Het verkeer in het stadje stond muurvast in de regen en de bemodderde wegen. Guus foeterde " ich krieg nieks gedaon" maar als je alles op een rij zet, zijn er toch bergen verzet. ik noem maar: het rolstoelproject is geslaagd: 70 mensen met een rolstoel blijgemaakt en ook met de rollators, elleboogskrukken en stokken, Kienie West draait goed, de kindekes stralen en zijn gelukkig, Oma Esther's Rescue home heeft een gebouw waar de kinderen straks droog kunnen slapen en zich binnen kunnen wassen en douchen en zelfs niet meer buiten op het erfje naar de toilet hoeven te gaan, de bouw van de rolstoelwerkplaats is gestart en er ligt zelfs al fundering, enz. enz, misschien vergeet ik nog een heleboel zoals de bouw van de computerruimte bij mister Thuku. Kortom moe maar voldaan zullen we morgen betrekken naar Nairobi. Zondag dan vroeg op voor de vlucht en es God bleeftj, landen we dan om 15.20 met vlucht KL 4140 op Schiphol.
Tot ziens allemaal.
-
21 November 2014 - 20:11
Tamara Reep:
Bedankt voor de mooie verhalen. Iedereen een veilige vlucht naar huis!
Ps. neem ajb een beetje zon mee naar Nederland, het is hier wat frisjes... ;-) -
21 November 2014 - 21:23
Madelene, Dave, Sien, Teun En Gijs:
Beste Kenia gangers,
Jullie mogen trots zijn op hetgeen jullie in de afgelopen 2 weken weer allemaal gedaan hebben. Vele handen verrichtten veel, heel veel werk!
Wij wensen jullie een goede reis terug naar huis.
Lieve groet,
Madelene, Dave en de kids -
21 November 2014 - 22:24
Lieve:
Beste Guus en Maria,
Beste allemaal,
Eerst en vooral nogmaals een dikke pluim voor jullie allemaal. Jullie hebben iedereen daar een klein stukje hemel gebracht, daar mogen jullie terecht trots op zijn. Kom behouden terug thuis en rust dan maar goed uit van het zware werk;
Liefs,
Lieve -
21 November 2014 - 23:17
Els En Piet:
Jambo Kenya team,
Indrukwekkende verhalen!
Wij wensen jullie a safe trip home.
Hartelijke groet,
Els en Piet -
22 November 2014 - 09:28
Jeannette Theelen:
Hoi allemaal,
Ik kan me voorstellen dat jullie "poem" zijn. Wat hebben jullie veel werk verricht in die twee weken. Jullie mogen trots zijn op jezelf, CHAPEAU !!!!
'n fijne terugreis en tot ziens.
Groeten Jeannette -
22 November 2014 - 10:02
Tiny:
Hallo allemaal,
iklees dat jullie veel hebben kunnen doen, en jullie een goed verblijf hebben gehad .
Rust nog een beetje uit als het kan en kom allemaal goed thuis.
groeten Tiny. -
22 November 2014 - 11:03
La Petite Soeur:
Beste allemaal,
Goede reis terug en petje af voor jullie inzet, enthousiasme en niet te vergeten voor jullie interessante reisverslagen.
Doei en tot gauw.
Ria -
23 November 2014 - 12:00
Riet En John:
Het afscheid kruipt door de letters, woorden en zinnen mijn hart in. Het is steeds weer keihard werken voor jullie, maar ook jullie harten staan open voor de mensen en hen dan weer achter laten lijkt me ook weer een opgave en dat schijn ik dan te voelen als ik het laatste verslag lees. Ik denk dat je inderdaad mag concluderen dat jullie weer heel veel hebben gedaan en je zal nooit klaar zijn!!
Heel veel lieve groeten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
