Rolstoelen en de bouw

Vandaag was het een stralende dag. De bouwploegen gingen na een zalig ontbijt gesplitst op pad: Guus naar de bouwplaats van de rolstoel- en timmerwerkplaats en Frans, Jef, Peter en Maria en Mia naar het Rescue home. Het was op beide plaatsen hard werken maar de bouw vordert gestaag en allen kwamen tegen lunchtijd voldaan terug. Bij het Rescue home van Oma Esther wordt de kleine prins nu volgens het door ons aangegeven opbouwschema in de rolstoel gezet. De kleintjes van 4 en 5 vinden het fantastisch om met hem te rijden. Nu het hier vakantie is, krioelt het bij Esther van de kinderen. De jongetjes willen het liefst ook boren en schaven en lopen als kleine bouwvakkertjes iedereen in de weg. Wil je een gereedschap pakken dan staan ze er met hun neusje bovenop en het liefst zouden ze zelf aan de slag gaan. Op de bouw van de rolstoelwerkplaats wordt een afrastering gemaakt. Guus heeft daarvoor heel wat palen besteld die gedrenkt zijn in een goedje dan groen naar buiten schemert. Jacques, Annemie en ik waren aan het wachten op mensen die rolstoelen kwamen passen en hielpen zolang mee bij het inladen. Elke stam weegt wel zo' n 30 kilo en het was dus heel wat sjouwen. Als we terug in Nederland zijn heeft ieder van ons flinke armspieren, ha, ha. Toen de helft van de stammen opgeladen was, zakte de auto zowat door zijn "hoeven", maar uiteindelijk lukte het met twee keer rijden om alles op de bouwplaats te krijgen.
Wij, hier thuis, pasten ondertussen 5 mensen met al hun ellende een mooie rolstoel aan. 'S middags zijn we hier mee verder gegaan, eerst naar een markt waar ze weer als vliegen op ons af kwamen. Heel veel ellende van kindertjes die nu al ernstige contracteren hadden, volwassenen met geamputeerde ledematen en op stompjes probeerden om toch nog door de modder tot bij ons te komen, enz. Later gingen we huisbezoeken brengen en rolstoelen afleveren in het bergachtig gedeelte rondom Nyeri. Het was weer schilderachtig mooi, steile hellingen, vuurrode smalle paden, stukje spannend toen we door een rivier moesten rijden met links en rechts stroomversnellinkjes en watervallen. Ook nu weer veel ellende zoals bij Nancy. Zij woonde met haar moeder in een houten hutje zonder stroom midden in het groen. Tot 6 jaar was er niets aan de hand maar nu is ze volledig bedlegerig en had dus graag een rolstoel om buiten te komen en vooral om naar de kerk te gaan. We mochten haar begroeten. In de hut kierde het aan alle kanten. Het was er aardedonker. Je zult zo de rest van je leven moeten doorbrengen...
Nu zitten we weer allemaal te genieten. De kok Katta kookt verrukkelijk! Hij had zich laatst in de handpalm gesneden en de grote forse man bloedde enorm. Hij pakte het zoutvat en strooide zout in de wond. Later ging hij de tuin in om een blad van een bepaalde plant te plukken. Hij legde de wondranden zo goed mogelijk tegen elkaar en druppelde er het SAP van het bladsteeltje in: de wond perfect dicht alsof we medicinale plaksel hadden gebruikt. Nu willen we natuurlijk graag de naam van die plant weten. De wise old man zal ons die tzt geven want hij wist dat zelf niet. Kortom het gaat hier heel goed. Waren jullie al braaf geweest en kreeg je al wat in je schoen?
Zonnige groet van ons allemaal.