soms gaat het goed en soms gaat het beter

Allereerst nog even een aanvulling op het verslag van Tielke: we hebben hier een eigen kok en een eigen interieurverzorgster. Keniaanse poetsvrouwen doen ook vaak de was van hun baas maar ze wassen geen ondergoed want dat is een belediging voor hen en mogelijk een aanleiding voor de echtgenote van de baas om achterdochtig te worden. Dus wassen alle vrouwen en mannen hier hun eigen ondergoed.
Na een mooi weekend zijn we vandaag weer met werken begonnen al hebben enkelen van ons gisterenavond nog wat zaag- en schaafwerk gedaan.
Vanmorgen direct na het ontbijt op weg met Rachel naar het nieuwe weeshuis. Daar wat puntjes op de i gezet en kennis gemaakt met onze nieuwe kleuterschoolleidster die onze weeskinderen en vanaf januari ook kinderen uit de buurt gaat voorbereiden op de lagere school. Ze was bezig met wat simpele sommetjes en zal in de toekomst ook meehelpen met huiswerk. Lucy onze huismoeder doet nu de administratie en ik heb met haar duidelijke organisatorische afspraken gemaakt. Het zal een stuk goedkoper worden voor ons in de toekomst.
We hebben besloten om een traditionele put te graven om de waterproblemen definitief op te lossen. Mogelijk hebben we daar ook al een sponsor voor.
Daarna terug naar het bouwterrein althans naar het dorpje om bij de politie onze papieren betreffende het land te laten zien.
Op het politie bureau was niemand maar dat was niet zo vreemd want Rachel belde van te voren en toen kon de agent zich niet meer herinneren dat hij met ons gesproken had...........
Maat ook de verkopende makelaar was er niet. Dus toen heb ik maar besloten om naar het bouwterrein te gaan alwaar de oude man stond in zijn gescheurde onderbroek. Zijn dochter en vrouw waren er ook en hij was nu opeens wel akkoord en we kregen thee aangeboden en trok zijn klacht in. Ik heb beleefd geweigerd maar Rachel accepteerde en die heeft de hele dag al last van haar buik nu. 5 Min later kwamen de agenten een in militaire outfit en de andere in joggingpak met uzzi automatisch pistool aangelopen en ze deden heel gewichtig.
Na 5 min waren ze uitgepraat en werd ik erbij geroepen en na een handdruk met de oude man is alles geregeld. Morgen beginnen we met de omheining en het uitzetten van de bouw: eigenlijk komt uiteindelijk alles op zijn pootjes terecht. Ook dat is Afrika. Alleen hebben zij de tijd en wij de klok.
Daarna terug naar ons huis om Jacques, Niek en Frans op te halen om meester Thuku te ontmoeten. Deze directeur van de Riamakurwe school die we opgeknapt hebben is in september j.l. "gepromoveerd" naar een grotere (1400 plus leerlingen) maar slechtere school.
de sanitaire voorzieningen waren verschrikkelijk, en achter de wasbekkens buiten was de vuilnisbelt, De gebouwen zaten onder het stof, veel ruiten waren kapot of geblindeerd, en de klassen zagen er pover uit. Veel verbouwingen waren uit gebrek aan fondsen halverwege gestopt. Bij regen lopen een aantal klassen vol met modder. Kortom een desolate toestand. Ik heb niets beloofd maar ik denk dat we hier wel in de toekomst nog iets zullen moeten doen. Als vriend van ons en speciaal Laur zullen we er toch wel weer een project van maken. Laur komt in december en die moet dan maar bekijken wat we wel en niet kunnen. Overigens waren de gemiddelde eindexamen cijfers van de leerlingen niet eens zo slecht volgens de laatste statistieken.
Nadat meester Thuku ons de hemel in geprezen had en uitgenodigd voor een etentje bij hem thuis in de naaste toekomst zijn we naar Upendo gegaan.
Dit was het eerste weeshuis dat we gebouwd hebben. Het tehuis viel met deze keer iets tegen, een aantal wc's en fonteinbakjes waren kapot en enkele kinderen hadden schimmelplekken op het hoofd. Dat ben ik niet gewend van daar. Ik ga daar 3-4 keer per jaar op bezoek en het was de eerste keer dat het onderhoud wat achterbleef. We troffen er een heel spontane vrijwilligster uit Dieteren die blij was dat ze weer eens enkele woordjes dialect kon klappen.
's Middags heb ik boodschappen gedaan voor de bouwwerkzaamheden van morgen: 5 kruiwagens, 10 schoppen, 3 hakken en enkele machetes om de heg te snoeien. de bankautomaten waren overal leeg dus we tappen morgen weer opnieuw.
Als laatste hebben we alle houten muurschotten naar Esthers home gebracht en de dakspanten opgemeten. Het is daar een grote modderpoel zeker nu de vrachtwagens nog steeds elke dag opnieuw de waterleiding kapot rijden. Stanley onze chauffeur heeft 2 uur vast gezeten in de modder en werd door 24 kinderen moeizaam uit de modder geduwd bergop. Vanavond om half acht is het laatste schot 350 meter van een steil bergpad naar beneden gedragen. Daarbij moeten jullie denken aan een paadje van 1 meter breed en een stijgingspercentage van 15%. Elk schot weegt minstens 200 kg.

Het diner was zoals altijd weer geweldig, en onder het genot van een drankje werd er nog wat nagekeuveld, maar er was even geen internet.
Toen waren enkele Mzungu's even de kluts kwijt. Rachel ging vroeg slapen, vanwege de maagklachten.
Al bij al een goede dag waarin we veel gedaan hebben. Of dat van de thee vanochtend kwam of van de stress die ik vandaag op haar gelegd heb weet ik niet.

De groep groeit naar elkaar toe en een ieder heeft nu zijn draai gevonden.
Morgen zullen we nog meer meters maken.
Zelfs Guus is tevreden.