Verbijstering? Verbazing? No, just Nyeri!

Soms zijn er van die dagen waar je ontzettend naar uitkijkt. Vandaag was voor iedereen zo een dag. Maar voordat ik daarover vertel beginnen we eerst bij de morgen. Het bleek een groot deel van de nacht hard te hebben geregend, daar kwam ik althans achter toen ik de sensorlampen ging instellen. Omdat de rest nog leek te slapen heb ik tevens maar de tafel gedekt zodat iedereen een goede morgen had (niks beters dan een dag met goedemorgen beginnen ;-))!

Na het ontbijt, of beter gezegd tijdens, werden de plannen van de dag gemaakt. Besloten werd om Frans, Jan, Gerda, Annet en ik naar de school te sturen om tegels te zetten en te voegen en dat Mia en Maria het magazijn zouden opruimen. Zo gezegd, zo gedaan. Terwijl Mia en Maria hard aan het zwoegen waren om alles netjes geordend te krijgen, waren Gerda en Annet de voegen aan het insmeren. Jan, Frans en ik hielden ons bezig met het voorbereiden van de tweede kamer die betegeld moet worden (simpel gezegd alles van de muren halen, deurtjes verwijderen e.d.). Het bleek tevens dat de Keniaanse bouwvakkers de wind goed in de zeilen hadden, zoals het er nu uit ziet zal morgenmiddag de eerste douche en wc-ruimte betegeld zijn aan de wanden. Maandag wordt dan begonnen de vloeren.

Vervolgens was het tijd voor de lunch. Een wist-je-dat voor thuis; de dames hadden pannenkoeken gemaakt en met jam of ‘chocolat-nut (chocopasta en pindakaas gecombineerd) smaakt dat verdomd goed! Aanrader voor thuis! Sowieso is de chocolat-nut erg goed te doen!

Het ging vandaag echter om het middaguitstapje; met de hele groep zijn we gaan winkelen in Nyeri! Tuurlijk, voor de meeste van ons is Nyeri bekend maar dan nog blijft de hektiek en de mensen fantastisch. Voor Jan en Annet is dit avontuur helemaal nieuw. Van Annet is bekend dat ze geniet, voor Jan is het af en toe moeilijk lijkt het wel. Hij zou graag zelfstandig rondlopen, op een terrasje gaan zitten e.d.. Maar wederom; this is Africa. We zijn als groep dan ook bij elkaar gebleven en hebben samen de vegtable market (groentemarkt) bezocht. De vegtable market is een plein (ter grootte van het ¾ het vrijthof) dat volstaat met kraampjes en smalle wandelgangen heeft. Ieder kraampje heeft een fantastisch aanbod aan groente en fruit alhoewel het fijn is om iemand als Frans bij je te hebben om echt het beste te krijgen.

Wat geen andere Nederlander voor elkaar krijgt lukt Jan dan weer wel; met een uitspraak in het dialect laat hij een hele groep Keniaanen lachen. De situatie was als volgt: Frans ging afrekenen en moest 50 shilling (ongeveer €0,50) betalen. Jan kwam toen met de volgende geniale uitspraak: ‘’daarvoor kun je nog niet je hond laten dekken’’. Hoe het kan weten we nog steeds niet maar alle Keniaanen begonnen keihard te lachen en met hen ook de mzungu’s (wij dus). Het lukte Jan helaas niet om een foto te maken van iemand achter een naaimachine; iedere keer kreeg hij nee te horen. Wat voor de groep achterblijft zijn in ieder geval wel de leuke herinneringen!

Behalve de vegtable market werden ook een tweetal supermarkten bezocht (waarvan een Mathai heet). Daarnaast hebben we ook wat beltegoed gescoord om er voor te zorgen dat het thuisfront iedere avond een nieuw verslagje krijgt! Wat iedereen lijkt op te vallen blijft toch wel de ontwikkeling die Kenia heeft doorgemaakt vanaf 2009. Het is verbazingwekkend hoe het land blijft groeien.

Als mzungu (blanke) heb je ook wel enkele voordelen. Voor mij hield dat in dat ik veel bekijks had van sommige toch wel erg leuke dames (maar dat terzijde), voor Frans hield dat in dat hij bij de Mathai herkent werd om de krat bier. Oftewel lukte het hem om een krat bier te regelen (en met name die krat is zeldzaam in Kenia). Terwijl Gerda, Mia, Jan en Annet op terugweg waren (er was maar 1 taxi ter beschikking) zorgde Frans, Maria en ik voor het bier terwijl we goed om ons heen keken naar de Keniaanen. Als blanke hoef je je in Nyeri echt niet onveilig te voelen. Dat bleek ook aan de Spanjaarden die we ontmoeten en even spraken (blanken vallen nu eenmaal op ;-)).

Dat Kenia verwesterd is bijvoorbeeld ook te merken aan de muziek. Zelf ben ik nogal fan van Phil Collins, als je dan op de terugweg naar het huis ‘’In The Air Tonight’ hoort van ‘onze Phil’ waan je je bijna thuis… Totdat je op een nieuw stuk asfalt rijdt terwijl de wals slechts 10 meter voor je rijdt. Dat kan dan alleen maar weer in Afrika.

Bij terugkomst in het huis bleek Guus gebeld te hebben dat hij rond 18.00u zou arriveren en dat tevens een vrachtauto met tegels en sanitair zou langskomen omdat de school al gesloten was en het daar niet afgeleverd kon worden. De vrachtauto werd geleegd door een stuk of 6 Keniaanen en Guus arriveerde met Rachel en Tielke. Tielke hebben we met zijn allen gezellig welkom gegeten waarna het tijd werd voor het avondeten.

Na het avondeten, bestaande uit mosterdsoep, pasta met spek en ananas als toetje (gemaakt door Frans) zit de groep nu weer gezellig in de woonkamer. Tijdens het eten is bepaald dat ik samen met Rachel ga koken aanstaande dinsdag (en ze ging akkoord, joehoe ;-)) en na het eten bleek de douche nog altijd niet in orde. De aardpin heb ik geslagen en het blijkt dat op de leiding 12V staat (voor de techneuten onder ons). Morgen wordt de leiding vervangen voor een kunststof exemplaar (zoals Rose zei: ‘Just 340 shilling for 10 feet’, dus €3,40 voor dik 3 meter). Hopelijk kunnen we dan eindelijk normaal douchen.

Gerda, Mia, Maria en Annet zitten weer te kaarten (het blijkt geen strippoker maar spel dat Maria van Ria heeft gekregen voor vertrek). Tielke werkt aantekeningen en brieven door voor haar werk hier in Kenia en Guus, Frans en Jan praten weer over de verschillende projecten. Rachel is in bad gekropen om daarna te gaan slapen (ik zat te twijfelen om aan te bieden haar rug te schrobben) en ik probeer weer iets op internet te gooien. Ik was vandaag vergeten om de USB-stick met foto’s mee te nemen naar een internet cafe, dit wil ik toch uiterlijk morgen of overmorgen doen.

Morgen gaan we in ieder geval afscheid nemen van de groep jeugd die met Lieve hier waren. Dit gebeurd op de bouwplaats waar ze symbolisch een bedrag overhandigen. Daarover morgen meer!